Geboorte Lian
- Een bevalling in het Diakonessenhuis in Utrecht -
Het is woensdagavond 16 december en ik sta op het punt om naar bed te gaan als ik een appje krijg dat Amber al sinds half zeven vanavond elke 8 à 9 minuten weeën heeft. Aangezien ze echt al een ruime week flinke voorweeën heeft gehad hopen we dat het nu door gaat zetten maar de verloskundige geeft aan dat het ook zo maar af kan zwakken. En dus gaan we allemaal nog even proberen te slapen.
Om 02:06 krijg ik een appje van Maurice dat Amber inmiddels iedere 5 minuten weeën heeft en dat de ze inmiddels 3cm ontsluiting heeft. De verloskundige is net weer vertrokken en komt over 4 uur weer langs. Ok, we wachten dus nog even verder af, en ik draai me nog eventjes om in bed.
Om 4 uur ’s nachts wordt onze oudste wakker en weigert nog in zijn eigen bed te gaan slapen. Ja hoor, mama ligt toch wakker, dus kom er maar bij….
Tien over 6 krijg ik een berichtje dat de verloskundige er is en dat ze inmiddels op 5 cm ontsluiting zit. Het duurt best lang en Amber heeft het heel zwaar. Helaas is het Meander Medisch Centrum in Amersfoort helemaal vol en besluiten ze dus om toch thuis te blijven.
De verloskundige wil het even aankijken en ik besluit vast op te staan en te gaan douchen. Het gaat niet erg snel, dus ik hoef er nog niet naar toe, maar slapen doe ik toch niet meer. Ik sta op en ga meteen checken wie de kids vandaag kunnen opvangen en ik check hun tasjes nog even die al klaar stonden.
Rond 8 uur besluiten we dan toch dat het tijd is voor mij om te komen. Ze wonen om de hoek dus ik ben er met 10 minuutjes. De verloskundige doet open en ik krijg een update van de situatie. Boven aangekomen ligt Amber op bed, half verscholen onder een voedingskussen en de dekens en staat Maurice haar, zittend aan het bed, bij iedere wee bij. Ze heeft het zwaar, dat hoor je meteen. Het duurt ook al uren inmiddels en, na een controle, blijkt dat de kleine ook nog niet helemaal goed ligt. De opties worden besproken. Het Meander is nog steeds vol, dus dan toch maar checken met de andere ziekenhuizen in de omgeving. Ondertussen gaat Amber onder de douche om de weeën daar verder op te vangen met warm water op haar rug.
De verloskundige komt een paar minuutjes later terug boven met het verlossende nieuws; het Diakonessenhuis in Utrecht heeft plek. Door de hele corona lockdown is de consequentie hiervan helaas wel dat zowel de verloskundige als ik, als geboortefotograaf, helaas niet mee mogen. Maar de pijn is te groot en het duurt al te lang, dus de beslissing wordt genomen, ze gaan! Snel wat kleding bij elkaar zoeken, de tas stond klaar, en samen de auto in.
In de loop van de dag hebben Maurice en ik contact. Amber kan echt even bijkomen door de pijnstilling en het gaat goed. Om 17:49 krijg ik het verlossende woord binnen ‘Hij is er!!!’. Een prachtig mooi en gezond jongetje is geboren, Lian. Ik heb het moeten missen, maar het belangrijkste is dat alles goed is met mama en zoon!
We spreken af dat ze me op de hoogte houden wanneer ze naar huis mogen en ik dan direct kom voor een homecoming sessie. Lian moet nog op temperatuur komen, dus ze blijven nog even maar om 20:00 uur mogen ze dan eindelijk naar huis!
We komen tegelijk aan en bij binnenkomst blijken de ouders van Amber ze al popelend binnen op te staan wachten; wat een ontvangst! Iedereen vliegt elkaar in de armen en Lian is het stralende (en slapende) middelpunt van de belangstelling.
Ik maak foto’s van al het bewonderen en knuffelen en leg de emoties bij iedereen vast.
Dan is het tijd voor mij om te gaan. Het is een lange dag geweest voor de nieuwbakken ouders en het wordt tijd voor rust. Binnenkort hebben we nog een newbornshoot, dus dan kunnen we meer bewust dingen vastleggen, maar voor nu is het mooi geweest en zeg ik gedag. Dag en tot snel kleine Lian!
Sidenote – de ouders hebben te kennen gegeven niet te veel foto’s te willen delen vooralsnog, dus vandaar het beperkte aantal foto’s bij deze blog.
